Een mooie paarse Woom 3 stond voor haar klaar in de schuur. Haar eerdere fietsje, een zware met zijwieltjes vond ze prachtig en aangezien dat nogal gemakkelijk fietsen was vroeg ze zich af waarom in hemelsnaam ze zou moeten fietsen zonder die fijne zijwielen.
Nou omdat dat pas echt fietsen is! De eerste weken waren de voetjes nog aan de grond gekluisterd. Een paar dagen later, op aanwijzing van papa voorzichtig een voetje op het pedaal en ‘steppend’ met haar Woom 3 het dorp door. Balans was nog ver te zoeken en dat vond ze eng. Geduld was dus een schone zaak.
Het ging steeds harder en ineens….. Daar ging het tweede voetje op de pedalen en begon ze stevig te trappen! Wiebelend, dat moet er bij gezegd worden maar het lukte haar en ze had er plezier in!
“Kijk papa, ik kan fietsen!”
Trots op zichzelf en een trotse papa die haar rennend bij moest gaan houden.
Ondertussen lag haar knuffel Minnie Mouse rustig in het mandje voorop haar stuurtje en vol trots werden de meters steeds stabieler. “Gaan we morgen weer fietsen?”
Elin, 4 jaar.
